Wat zijn er toch vervelende mensen op de wereld. Nu is dat bekend, maar sinds de opkomst van social media lijken ze meer op te vallen en zichzelf sneller te vermenigvuldigen, als een soort besmettelijke griep.
Als flapuit zeg ik soms wat onhandige dingen, maar iemand opzettelijk kwetsen zonder reden snap ik niet. Dat is eigenlijk ook zinloos geweld. Woorden kunnen genoeg schade aanrichten, pesterijen die leiden tot zelfmoord. Er zijn kinderen die het leven niet meer aankunnen door gepest, dat kan toch niet?!
Er zijn ook volwassenen die nog steeds last hebben van het gepest in hun jeugd. En het pesten blijft helaas niet bij de kindertijd, ook volwassen kunnen ermee te maken krijgen, zoals op het werk, thuis én online.

Pesten maakt me kwaad, maar vooral het bemoeizuchtige gedrag van veel social media gebruikers frustreert me steeds meer.
Ergens denk ik dat het een soort eenzaamheid is, mensen die overal commentaar op leveren hebben in hun leven wellicht weinig anders te doen. Ik ben natuurlijk geen heilige, ik heb ook overal commentaar op, maar dat uit ik voornamelijk hier.
Ik voel me niet geroepen om, net als zo’n twaalfhonderd anderen, onder een post ook even te laten blijken wat ik vind. Dat draagt niks bij.

In het geval van pesterijen voel ik me soms genoodzaakt om me ermee te bemoeien, om een getroffen persoon te steunen.
Dat probeer ik eerst vriendelijk, onwetendheid kan namelijk een grote bron van onenigheid zijn, net als het feit dat schriftelijk dingen anders geïnterpreteerd kunnen worden. Als de vriendelijke manier niet werkt dan neemt mijn innerlijk monster het meestal over. Ik weet dat ik er niks mee opschiet, maar zij laat zich niet sturen. 
Ruziemakers, azijnpissers, social fuckers etc, zijn hersenloos of lopen rond met een onbehandelde psychische stoornis. Zij vinden alle vormen van aandacht leuk, vooral negatieve aandacht. Het is het beste om ze te negeren, al heeft het wraaklustige ettertje in mij ook veel illegale manieren om van ze af te komen. 

Het kan me echt verdrietig maken dat een stel fuckers zelfs positieve berichten proberen te vergallen. Waarom? Wat is daar de lol van?
Hebben deze mensen dan zo’n kutleven dat ze anderen ook geen geluk meer gunnen?
Ik bezit een terroristische kant die alles behalve leuk is (oke, soms is ze best leuk. ), maar mijn emoties en uitingen zijn dan gericht naar mensen die me kwaad gemaakt hebben (Lees: aannemers), niet naar onschuldigen.

Ik maak veel gebruik van social media, wat me wat hypocriet maakt, gezien ik er voornamelijk over zeur. Het begint steeds meer op asociale media te lijken, een platform waar iedereen tegen elkaar in gaat, veelal zonder respect of medeleven of zelfs zonder enige vorm van logica. Ik heb een hekel aan hokjes, maar een aantal social media gebruikers zijn echt te groeperen.

De aandachttrekker schrijft dramatische posts, maar geeft geen uitleg. Deze zegt regelmatig te stoppen met social media, om vervolgens nog altijd actief te zijn.
“Er is zoveel drama, maar wat vertel ik niet. Dit zal mijn laatste post zijn. Ik stop met social media.”
De volgende dag: “Lekker naar het strand! #HappyLife!”
De schoonmaker schrijft uitgebreid over alle huishoudelijke taken die zijn uitgevoerd.. Dagelijks en mogelijk zelfs elk uur.
“Vandaag heerlijk de ramen gelikt en mijn sokken gestreken. #ILoveIT!”
De zelfkwijler is bijzonder gek op zichzelf. Deze deelt wel tien keer op een dag een selfie en/of een deel van diens lichaam.

De wazige deelt wazige quotes en teksten, waardoor veel mensen zich aangesproken voelen, maar niemand weet eigenlijk waar het over gaat.
“Ik ken veel stomme mensen, waarschijnlijk leest de persoon die ik stom vind dit nu.”
De domme deler is iemand die voornamelijk dingen deelt die niet kloppen. Bijvoorbeeld verdwijningen uit 1973, waarvan de vermiste persoon allang is gevonden en ondertussen voor de derde keer gaat trouwen. Of deelacties die vragen oproepen.
“Ik deel dit bericht zodat ik kans maak om met Bill Gates te trouwen en een eigen eiland krijg. Het enge wat ik hoefde te doen was mijn burgerservicenummer invullen!”

Deze lijst kan nog langer worden, maar mijn blogs hebben een limiet.
Natuurlijk mogen mensen zelf bepalen wat ze delen en waar ze op reageren, daar heeft niemand iets over te zeggen.
Er zijn genoeg mensen die mijn posts ook onzinnig of stom vinden, dat mag. Skip mijn posts, ontvolg of blokkeer me, net als ieder ander bericht wat je niet aanstaat. Je hoeft niet overal op te reageren. 

Het is fijn dat we in een vrij land leven waarin we ons zegje mogen doen, maar dat betekent niet vrijheid om anderen te beledigen of te treiteren. Mensen die anderen opzettelijk pijn doen, omdat ze het leuk vinden of om zichzelf beter te voelen mogen van mij doorgestuurd worden naar gevangene-eiland.
Een apart eiland waar de wereld-verpesters elkaar lekker kunnen gaan pesten, opblazen, of gewoon meteen verzuipen, misschien kan de rest dan eindelijk in vrede leven.

Als we dan toch geneigd zijn om commentaar op elkaar te leveren, zullen het commentaar dan eens positief maken? 
Deel complimenten uit en motiveer elkaar!