Precies vandaag zijn Mike en ik vijf jaar getrouwd, daarom zet ik mijn favoriete mens in het blogzonnetje.
Ik ben nog steeds stapelverliefd en ik heb zelfs gezegd dat ik een real-life soap wil beginnen, zo leuk vind ik ons samen.
Ergens vind ik het nog steeds bizar om een getrouwde vrouw te zijn. Op een goede manier moet ik daaraan toevoegen.
Een huwelijk heeft eigenlijk nooit op mijn lijstje gestaan, maar ik heb ondertussen wel meer bijzondere dingen gedaan die ik nooit had durven dromen.

Getrouwd zijn klinkt zo volwassen, zo zie ik mezelf helemaal niet. Maar het is wel bijzonder een echtgenoot te hebben en om Mike’s achternaam te dragen. Mike is sowieso bijzonder. Ik heb dan ook al jaren mijn twijfels of hij wel menselijk is. Zelf denk ik namelijk dat hij een robot is. Mijn man heeft typische trekjes die niet helemaal menselijk zijn en die ook nog eens veranderen.
Een mens kan met de jaren veranderen, maar Mike veranderd niet alleen met de jaren. Hij kan wekelijks veranderen en dan zodanig dat ik mezelf afvraag of ik wel goed opgelet heb. Of hij heeft diverse klonen, ook iets waar ik aan gedacht heb.

Het is bijzonder dat Mike en ik samen zijn. We zijn twee uitersten met wat overeenkomende raakvlakken. Wellicht de reden waarom onze relatie nooit saai is.
Ik ben een schreeuwerige chaoot met ongeorganiseerde emoties. Mike is zeer relaxed, georganiseerd en lijkt stressbestendig te zijn.
Hij houdt van avontuur en spanning en is alles behalve klunzig. Mijn dagelijkse geschreeuw doet hem niks, behalve op zijn lachspieren werken. Alleen met mijn emoties heeft hij wat moeite. Hij snapt geen bal van mijn gestress, mijn overaanwezige empathie en mijn andere persoonlijkheid Miep Paniek.

Mijn man is slim, heeft kennis van verschillende dingen, met als enige uitzondering sport en muziek, maar dat kan ieder moment veranderen door een update. 
Hij heeft bijzonder veel doorzettingsvermogen. Dat laat hij onder andere al zien door het met mij uit te houden, maar wat me jaloers kan maken is dat hij niet alleen kan multitasken, hij kan multimultitasken. Hij kookt een zes gangenmenu, terwijl hij de administratie bijwerkt en tussendoor jongleert.
Oké dat is niet helemaal waar. Mike kookt zelden. Hij laat mij namelijk al jaren in de waan dat hij niet kan koken. ;)
Mijn man is altijd bezig om zichzelf te verbeteren, iets waarmee hij mij ook motiveert, alleen bezit hij iets meer energie.

Mike en ik – Mijn favoriete koppel

‘Where there is love there is life’

Ik ben een soort uitgeputte kerncentrale. Van buiten ziet het er robuust uit, van binnen ligt de boel grotendeels stil. 
Mike heeft mij nog nooit laten blijken dat ik een mislukt geval ben, wanneer ik daar zelf van overtuigd ben. Integendeel, hij spoort mij juist aan om mezelf terug te vinden. 
Wat hij allemaal doet vind ik bijzonder, maar meneer is zelf nooit tevreden, wat ik niet kan begrijpen.
Hij heeft ijzeren discipline. Naast zijn drukke baan maakt hij altijd tijd vrij om te sporten. Hij leest veel, volgt cursussen of leert zichzelf gewoon even iets nieuws aan. Mijn man bezit een stel gouden handjes waarmee hij de leukste dingen heeft gebouwd, van kasten tot tuinbanken. Zijn vrije tijd is beperkt, toch krijgt hij het ook nog voor elkaar om mij wat aandacht te geven.

Alsof dit alles nog niet genoeg is om mezelf af te vragen of deze man wel menselijk is, Mike kan zichzelf ’s nachts ook nog eens op mute zetten. De man moet sensoren hebben, al heb ik ze nog niet gevonden. 
Overdag maakt hij flink veel lawaai, het maakt niet uit wat hij doet, maar in de nacht hoor je hem niet eens lopen. 
Ik schrik snel, maar deze man kan iedereen laten schrikken. Met regelmaat staat hij opeens achter me, omdat hij ook moet plassen bijvoorbeeld. Dat mijn hart nog steeds functioneert vind ik dan ook erg bijzonder. Andersom werkt het helaas niet, het is me nog nooit gelukt om hem te laten schrikken.

Om het wel realistisch te houden, mijn man heeft naast zijn uitstekende kwaliteiten ook wat haperingen. Thuis is hij vaak een dove kleuter die niet weet wat een theedoek of een wasmand is. Hij vindt het heerlijk om als een prins op zijn wenken bediend te worden en blijft regelmatig in zijn rol hangen.
Troep maken kan hij ook heel goed, opruimen is een ander verhaal, dat laat hij liever aan mij over.
Hij heeft hilarische excuses wanneer ik hem daarop aanspreek: “Ze zijn even aan het rusten..” “Ik was afgeleid.” of “ik wilde het net gaan doen.” Het drijft me soms tot waanzin, maar ik zorg met alle liefde voor hem.

Mike kan er van genieten om mij door het lint te zien gaan, maar al ben ik nog zo boos hij krijgt het altijd weer voor elkaar om me te laten lachen. Lachen is iets wat we dan ook zoveel mogelijk doen. Ik wist voorheen niet eens dat het mogelijk was om zoveel lol met een piemelachtige te hebben en ik geniet van elk moment.
Mijn man is ook een Weirdo, iets wat hij niet snel zal toegeven, maar volgens mij moet je wel een Weirdo zijn om het jaren met me uit te houden zonder gek te worden. Daarnaast heb ik hier genoeg redenen genoemd om te bevestigen dat hij alles behalve normaal is. ;)

Ik denk dat mijn punt ondertussen wel duidelijk is.
Mike heeft mijn leven geüpgraded en daar ben ik hem meer dan dankbaar voor.
Hij is mijn grote steun, mijn motivator en mijn allerbeste vriend.
(Mijn eigen robot-aliën.)