Manlief en ik gaan graag met vakantie. Strandhangen is niet echt iets voor ons, al gaat het ons steeds beter af. 
Wij willen zoveel mogelijk zien en doen, het zogeheten cultuur snuiven.
Een aantal jaar terug kozen we voor een vakantie naar Turkije. Het werd ons door anderen aangeraden als een mooi, warm en ultra veilig land.
Zo gezegd zo gedaan. De eerste week vermaakten we ons prima in het zonnige oord, we hebben zelfs geluierd aan het strand.

De tweede week vierden we mijn verjaardag. Na een heerlijke maaltijd mocht ik mezelf uitleven in een winkelstraat aan de andere kant van de stad. Een gedeelte waar we nog niet waren geweest.
Het was behoorlijk druk, we waren al in een aantal winkels geweest tot ik opeens een vreemd gevoel kreeg. 
Ik schudde het van me af en liep een andere winkel in. Eenmaal buiten kwam het gevoel weer terug, een gevoel dat iemand ons in de gaten hield.  

Ik zag een kerel staan die in mijn ogen veel te onopvallend deed, B-100. Een klein stukje verderop zag ik de man weer, ditmaal had hij blijkbaar een erg leuk telefoongesprek. Als hij daadwerkelijk iemand aan de telefoon had. Ik vond het op een toneelstukje lijken.
Natuurlijk vertelde ik Manlief wat ik dacht, maar hij zag niks bijzonders. “Je bent gewoon een beetje paranoia, maak je geen zorgen.”
Ik werd inderdaad een beetje paranoia, want ik zag die kerel ondertussen overal en dan niet zoals je wel vaker steeds dezelfde persoon tegenkomt.
Deze kerel hield ons in de gaten, ik wist het zeker.

Na een uur en zo’n dertig winkels later stond Meneer-B-100-Onopvallend aan onze overkant heel subtiel (kuch!) naar het gebouw te kijken waar hij tegenaan geleund stond. Manlief en ik namen een afslag naar een andere winkelstraat en B-100 deed hetzelfde.
De volgende twee afslagen ook. Elke keer wanneer wij een winkel uit kwamen lopen zag ik die kerel ergens sneaky staan. 
Toen ik Manlief weer vertelde dat er iets niet klopte, antwoordde hij: “Je hebt gelijk.” Die woorden hoor ik graag, maar niet op dat moment. 
Manlief is niet groot van stuk, maar onderschat hem niet. Ik voel me altijd veilig bij hem, maar dit was iets anders. We waren in een ander land, we spraken de taal niet en daarnaast waren we met zijn tweetjes. Of meer Manlief alleen.. Ik kan mezelf op tien plaatsen kneuzen terwijl ik mijn jas aantrek.

Manlief is mijn aliën, mijn robot, hij is te bijzonder om aards te zijn, al heeft hij nog zoveel aardse trekjes overgenomen.
Volgens mij download hij met een plug in zijn hoofd nieuwe apps in zijn bovenkamer. (Yep, matrix-freak hier. )
Er is weinig wat hij niet kan, maar vooral zijn ingebouwde GPS is buitengewoon te noemen. Het werkt beter dan menig navigatiesysteem.
In de situatie we-zitten-in-een-onbekend-land-en-zeer-waarschijnlijk-zit-er-iemand-achter-ons-aan bleef Manlief bijzonder kalm.
We bleven in de drukte lopen tot we uitkwamen bij een plein met diverse tentjes en besloten om ergens wat te eten. (Alweer eten ja.)

B-100 hield ons nog steeds in de gaten vanaf een zijstraatje en we hadden op dat moment ook door dat hij niet alleen was. Er stond op elke hoek een B-100-kloon naar ons te gluren. We hebben bijna twee uur op het pleintje gezeten en we werden al die tijd in de gaten gehouden door minimaal twee man.
Omdat we niet wisten wat we moesten doen (en ik hysterische beelden voor me zag uit elke freakfilm die de mensheid ooit heeft gemaakt), wilde ik zo snel mogelijk terug naar het bekendere gedeelte van de stad en dan vooral ons hotel.

Manlief had kennelijk zijn Ninja-software gedownload, want hij zoefde sierlijk zigzaggend met mij aan zijn hand door de drukke winkelstraten.
Rustige zijstraten werden uit voorzorg vermeden en we kwamen gelukkig veilig terug in ons hotel.
Daar vroegen we ons af wat er eigenlijk was gebeurd of meer wat we mogelijk hadden weten te voorkomen.
De volgende dag vertelden we aan de ober van ons favo restaurant wat we hadden meegemaakt.
Hij vertelde ons dat we mazzel hadden gehad, er worden daar dagelijks toeristen geplunderd. 

Ergens vind ik het vreemd dat ze het op ons voorzien hadden. Manlief en ik dragen geen sieraden en ik had geen tas of een portemonnee bij me.
Het geld wat we bij ons droegen was ook niet bijzonder veel. Ik denk toch echt dat het om Manlief’s downloadplug ging, het kan niet anders.  
Wij hebben in ieder geval het geluk gehad dat er niks is gebeurd, door zulke stupid fuckers had onze vakantie heel anders kunnen verlopen.
Ons avontuur stelde misschien niet heel veel voor, maar op dat moment vond ik het best spannend.

Dus. Turkije is prachtig. Het eten is er heerlijk,
maar veilig? Daar hebben we onze twijfels over..