Mike en ik bezochten het prachtige eiland Jamaica. De heenreis was een grote verschrikking, maar de rest van de vakantie maakte alles weer goed. Misschien moet ik daar maar eens een apart blog over gaan schrijven.😄 Dit blog gaat namelijk om een gebeurtenis tijdens deze vakantie. 

Mike wist me te verrassen me met een super romantisch uitje voor ons tienjarig jubileum. Paardrijden op het strand. We zijn zelfs met de paarden de zee in geweest. Zo gaaf!🤩 Eenmaal terug in ons hotel werd het diner buiten geserveerd, zoals ze de dagen daarvoor wel vaker hadden gedaan. Het was niet heel spectaculair, maar vooral comfortabel. Het was buiten aangenamer vertoeven dan in een broeierige eetzaal. 

Mike en ik waren lekker rozig na een paar uur over het strand gehobbeld te hebben en aten in stilte. Er kwamen vervolgens twee Nederlandse meiden, van onze leeftijd gokte ik, aan een tafeltje naast ons zitten. De tafeltjes stonden nogal dicht naast elkaar, waardoor alle gesprekken te volgen waren of je dat wilde of niet. De meiden hadden commentaar op alles en iedereen en ook wij kwamen aan bod: “Kijk die twee nu zitten, die zijn duidelijk niet verliefd. Zo’n romantisch plekje, praten ze niet eens met elkaar.”

Het was duidelijk dat ze niet doorhadden dat wij alles konden verstaan. Alsof afgesproken hielden Mike en ik daarna expres ons mond dicht om te zien wat we nog meer op konden vangen. De meiden bleven maar ratelen en vertelden elkaar dat het raar was dat sommige mensen stil kunnen zijn in elkaars bijzijn. Zij waren er van overtuigd dat het iets slechts is. De meiden konden weken lang met elkaar praten en nog niet uitgepraat zijn, aldus één van hen. En dat hebben we gemerkt. Ze bleven tetteren en de gespreksonderwerpen waren bijzonder te noemen.

Vakantiemutsen

‘Oh darling go buy a brain’

Ze spraken uitgebreid over het eten en iedere voedselgroep werd uitvoerig besproken. Eén van de meiden vertelde dat ze niet van aardappelen houdt, omdat ze zo naar aarde smaken. Wortels vond ze ook niet zo lekker, die hadden volgens haar ook die aarde-smaak. (Ik wilde bijna vragen of ze die dingen wel eerst had gewassen. 😂) 
Muts-twee had niet echt een eigen mening, maar beaamde alles wat Muts-één zei. Zo hebben ze toch zeker een uur over aardappels gepraat, wat ik eigenlijk wel een applausje waard vind. Mike en ik konden elkaar niet aankijken uit angst dat we het uit zouden schateren.

Een paar dagen later zaten we ’s morgens aan het ontbijt. Mike liep even naar het toilet, toen ik achter me hoorde: “Nou zeg, hij laat haar gewoon alleen zitten.” Het was duidelijk dat Muts & Muts nog steeds niet doorhadden dat wij ze konden verstaan, maar wij hielpen dan ook niet mee. We zwegen of spraken het hoognodige in het Engels of Spaans, omdat we veel te nieuwsgierig waren wat ze nog meer te vertellen hadden.

We hebben het de hele vakantie vol kunnen houden. Tot de dag van vertrek. We stonden met een groepje medereizigers te wachten op de bus die ons naar het vliegveld zou brengen. Muts & Muts waren ook van de partij. Zij stonden vrijwel naast Mike toen iemand aan hem vroeg hoe onze vakantie was geweest. In het Nederlands..

Het is zo jammer dat ik mijn camera niet paraat had. De uitdrukkingen op de gezichten van de meiden was hilarisch. Ze waren daarna dan ook verbazend stil. Zelfs in het vliegtuig, wat volgens hun uitspraken geen goed teken was. Ik ben dan ook benieuwd of de vriendschap onderhand nog bestaat. 😉