In de vorige blogs heb je kunnen lezen dat mijn wonderlijke zwangerschap niet al te gemakkelijk verloopt. Voor mij althans, onze baby doet het gelukkig fantastisch!  Dat is hetgeen waar ik van geniet, maar eerlijk? Ik blijf het mega vreemd vinden. 
Er zit een mens in mijn buik! Een compleet mensje, een meisje met een eigen willetje én nu al bijzonder veel kracht. Ik word van binnenuit mishandeld door iets dat lijkt op een wild paard. Je kunt mijn hele buik zien bewegen, mijn middenrif is beurs en ik ben trots. Dat is toch bizar? 

En ja, ik vind het ook nog steeds gigantisch zwaar. Ik had de medicatie tegen misselijkheid afgebouwd en dat ging helaas niet goed, want ik begon weer overdreven te kotsen. Dat putte me uit, ook mentaal, daarom heb ik er toch weer voor gekozen om de medicatie voort te zetten. Het is nog maar voor een week of twee. 

Nu is mijn maag niet meteen kalm, want ik kamp, net als velen anderen, met verschrikkelijke maagzuur. Hier heb ik vooral in de avond veel last van, waardoor ik geregeld rechtop slaap, want liggen is geen optie. Nu is liggen sowieso een uitdaging, net als lopen. Ik voel me een soort zeedier dat haar houvast kwijt is. Mijn bed uitkomen is een workout en ik loop als een pinguïn met issues. Mijn gewrichten zijn weker geworden wat niet al te prettig aanvoelt, en ik heb ook nog eens een spier in mijn bovenbeen verrekt. 

Je hoort het al, ik ben er helemaal klaar mee. Ik kan niet wachten om ons meisje te mogen knuffelen, al zie ik nogal op tegen de bevalling. Ik heb de afgelopen maanden zoveel horrorverhalen gehoord, dat ik het bijzonder vind dat er überhaupt nog baby’s geboren worden. Daarnaast is mijn brein ook heel goed in staat om zelf doemscenario’s te bedenken.

Little weirdo – Het derde trimester

‘I don’t rise and shine. I groan and hope for the best’

Ik moet een mini-mensje uit een klein gat zien te persen. Ja, daar is ons lichaam blijkbaar voor gemaakt, maar ik vond mijn menstruaties al verschrikkelijk. Wat kan ik nu verwachten? Ik vond poepen met obstipatie ook verschrikkelijk en dan heb de extra’s die daarbij kwamen nog niet eens benoemd. (Heb je wel eens last gehad van aambeien? Mijn hemel, daar mag ook een steungroep voor opgericht worden! )

Nu is een bevalling uiteraard anders, daar krijg ik iets prachtigs voor terug. Ik doe mijn best om positief te blijven, want ik wil dat het een bijzondere ervaring wordt, maar ik vind het rete-spannend. Ik weet niet waar ik op wacht, ik weet niet wat ik kan verwachten. Dat is voor een controlfreak best een dingetje. Bij iedere kramp vraag ik me af of dit het moment zal zijn. Gelukkig hoeven we niet lang meer te wachten, want als ze niet uit zichzelf komt zal ze de tweede week van januari geëvacueerd worden. 

Nu vind ik de hele bevalling ook spannend voor haar. Het lieve kind zit nu heerlijk veilig in een warme ruimte. Al zullen de muren inmiddels op haar afkomen, dus ik denk dat ze best toe is aan een nieuwe woonplek. Maar ze moet daarvoor eerst door een nauw gat gelanceerd worden. Daarna zal de zwaartekracht anders zijn, net als alle geluiden en lichten. Ach gut, als ik het zo bekijk is het voor haar nog een grotere verandering dan voor mij. Over de pijn ga ik het niet hebben.

Deze zwangerschap is wonderlijk. Onze baby is zo ontzettend welkom. Ik kan niet wachten om onze dochter te ontmoeten. Maar, ik vind het zwanger zijn echt geen pretje. Ik dacht echt dat ik een fitte zwangere zou zijn, zo één die tot week 38 nog wekelijks Zumba doet, fietst en lekker wandelt. Ik ben eerder het tegenovergestelde, daarom hoop ik echt dat de bevalling een eitje zal zijn. Om het een beetje goed te maken.

Ik ga coconnen tot de baby komt en zeg alweer: to be continued!

Ps. Ik moet nog wel even benoemen dat ik de liefste en beste man ter wereld heb! Ik draag de baby, maar Mike draagt ons.
Hij is enorm betrokken, gaat mee naar ieder ziekenhuisbezoek en zorgt supergoed voor ons. En dat merkt baby ook, want zij reageert zo enthousiast op haar vader. Hij hoeft alleen zijn hand op mijn buik te leggen of tegen haar te praten en zij ‘zwemt’ op hem af. Dat zijn echt smelt-momentjes.  
Ja, zelfs als ze samen een drumsessie houden wanneer ik probeer te slapen.